Vlucht met hopen

Inmiddels zijn we aangeland in een wat traditioneel guesthouse in de provincie Goa. De afgelopen dagen hebben we gespendeerd in Mumbai waar we onze longen langzaam voelden wegschroeien door de vele smog in de stad. Kans op longkanker verhoogt met factor 20. We hebben ons goed vermaakt met het bekijken van elaphanta caves, dhobi ghat, en marktjes. Hoogtepunten zijn daar helaas niet echt spectaculair; neem de caves, er was amper wat te zien en als buitenlander betaalden we 500 roepie en Indiërs slechts 30. tja special price zegmaar. Maar de tocht er naartoe met de boot was wel tof :) Dhobi Ghat is een wijk wat een outdoor wasserette is dus iedereen is druk aan het wassen strijken was ophangen etc. Het was wel een beetje gek om daar als inspecterende westerling door heen te lopen dus zijn we maar gauw weer gegaan.Qua marktjes proberen ze je alles aan te smeren al blijven ze redelijk beleefd en zijn ze niet irritant opdringerig. We hebben al uitgevonden dat one size shirts toch echt navelshirts zijn voor ons dus geen goed idee. Ook worden we zo nu en dan aangesproken omdat mensen met ons op de foto willen. Echt je lacht je een slag in de ronde; wij staan er echt soms bij als uitgebluste oververhitte reizigers staat er zo'n enthausiast iemand naast je. Zo waren we bij de gateway to India wilde een of andere rijke kerel in pak met ons op de foto en met ons allemaal apart en ondertussen wilde ook nog een Japanner met ons op de selfie. Zodra iemand met ons op de foto gaat zijn er meer die dat durven te vragen en wordt je ineens overspoeld haha. We zijn ook nog bij een of andere moskee ding geweest die staat 500m in zee en is alleen bij eb bereikbaar over een pier. En ja hoor op het moment dat wij daar lopen slaan er dikke golven over de pier dus wij hadden allemaal natte voetjes. Dus ik heb heerlijk stinkende schoenen nu.. Tot slot zijn we met een nachttrein vanuit Mumbai naar Goa gegaan, dat was wel oké. De bedjes waren klein en hard maar we hadden wel een schoon lakenpakket en kussensloop. Daarop stond ook gedrukt hoe oud het laken was, dus die van mij waren van mei 2015 en van januari 2016.. leuk om te weten (not). Daarna wilden we met een locale trein naar Conacona nou dat had enige voeten in de aarde aangezien de trein uiteindelijk iets van 2,5 uur vertraagd was. Dus hebben we maar een spelletje mens erger je niet gespeeld (ja ik heb een reisversie mee). Met een tuktuk zijn we naar ons guesthouse gebracht, nadat hij ten minste drie keer verkeerd reed, hij kon het niet vinden lol! En nu hangen we hier wat rond op Palolem beach en worden we belaagd door verkoopsters met troepjes. Ze zitten ons gewoon op te wachten niet best. You look so milky! you just arrived no. Dat soort dingen horen we. Verder zijn we kooplustig wat souvenirs aan het kopen maar niet teveel want dat weegt te veel in je backpack. Ook hebben we inmiddels onze eigen wasserette want we hebben door onze 'woonkamer' een draadje gespannen en de was droogt als een tierelier. het nadeel is alleen dat het water stinkt dus veel wasmiddel nodig om het enigzins te neutraliseren. Nou nu gaan we weer lekker verder met op het strand liggen. Morgenochtend nemen we om 7.45 de trein naar Hampi en dat duurt een uurtje of 7 en dan nog met een uur taxi dus morgen wordt een lange dag!

kusjes!

PS. Je kan je inschrijven op mijn blog dan krijg je een mailtje als ik iets nieuws post.